Είναι γεγονός ότι όλες οι δραστηριότητες του κόσμου να πραγματοποιόυνται σε ένα σχολείο, αν το σχολείο αυτό δεν μαθαίνει πρώτα από όλα στα παιδιά να είναι άνθρωποι και να συμπάσχουν στον ανθρώπινο πόνο και τη δυστυχία , τότε όλα τα υπόλοιπα χάνουν την αξία τους.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο , δεν ήταν δυνατό το προσφυγικό πρόβλημα να μην αγγίξει και το δικό μας σχολείο , που προσπάθησει να προσεγγίσει το πρόβλημα αυτό καθαρά από την ανθρώπινη διαστάσή του. Αρχικά ανοίξαμε το θέμα παρακολουθώντας την ταινία "Ειρήνη" Η ιστορία ενός παιδιού πρόσφυγα.(Την ιστορία της ταινίας μπορείτε να τη βρείτε εδώ)
Η ιστορία πραγματικά άγγιξε τα παιδιά γιατί πραγματικά είναι ευαισθητοποιημένα ήδη για το θέμα που το παρακολουθούν καθημερινά στην τηλεόραση.Μάλιστα είπαν ότι είναι πολύ λυπητερή ιστορία και μόνο στο τέλος λίγο χαρούμενη.Στη συνέχεια εικονογραφήσαμε την ιστορία και τα παιδιά αφού έβαλαν τις ζωγραφιές στη σειρά αναδιηγήθηκαν την ιστορία και φυσικά μετά αφού προσθέσαμε τα λόγια το δέσαμε και το κάναμε βιβλίο για να το δανείζονται.
Η Ειρήνη φεύγει από το σπίτι της που καίγεται
Στο χωριό της λένε να πάει στο ορφανοτροφείο και καλούν την αστυνομία
Ακολούθησαν πολλές συζητήσεις για την ιστορία της Ειρήνης και τι κοινό έχει με τα παιδιά πρόσφυγες που ζούν στη χώρα μας.Είδαμε την διαδρομή τους από τη χώρα τους μέχρι την Ελλάδα και διαχωρίσαμε τα παιδιά πρόσφυγες από τα παιδιά μετανάστες.Στη συνέχεια ζωγραφίσαμε σε μια σελίδα χωρισμένη στα δύο τον πόλεμο και την ειρήνη.
Μετά δραματοποιήσαμε ένα σενάριο κατά το οποίο όλοι ανήκαν σε μιά οικογένεια , και ένα κυριακάτικο πρωινό τα παιδιά έπαιζαν στην παιδική χαρά...
Ξαφνικά ακούστηκαν αεροπλάνα και άρχισαν να πέφτουν βόμβες από τον ουρανό...
'Ολοι κρύφτηκαν να σωθούν και όταν όλα ησύχασαν βγήκαν και αγκαλιάστηκαν....
Τότε εμφανίστηκαν κάποιοι που με την απειλή όπλου τους είπαν να φύγουν απο τη χώρα τους ...
Σε αυτό το σημείο έπρεπε να ζωγραφίσουν σε ένα χαρτί το μοναδικό πράγμα που θα μπορούσαν να πάρουν μαζί τους από το σπίτι τους.Φυσικά η πλειοψηφία επέλεξε παιχνίδι εκτός από δύο παιδιά που ζωγράφισαν μπουκάλι με νερό ,άλλο ένα που ζωγράφισε σοκολάτα και ένα που ζωγράφισε ρούχο.
Στη συνέχεια περπάτησαν πολύ σε κάμπους και βουνά , κρύωναν και κοιμόταν στο χώμα....
Στο τέλος έφτασαν σε κάποιο μέρος όπου τους βρηκαν κάποιοι φαντάροι και εκεί παραδόθηκαν..
'Οταν μετά από όλο αυτό κάναμε τον παραλληλισμό με το ταξίδι των προσφύγων και τα ρώτησα πως ένιωσαν ένα παιδάκι είπε "πολύ χάλια".
Διαβάσαμε ακόμα την ιστορία " Ο Αμίν έχασε τον δρόμο του" που είναι μέρος της σειράς για τα δικαιώματα του παιδιού που θα βρείτε εδώ.
Ακόμα ενδιαφέρον έδειξαν τα παιδιά και για τις "Μικρές Οδύσσειες παιδιών" που αναφέρονται στα δικαιώματα των προσφύγων και έχει ιστορίες παιδιών που έγιναν πρόσφυγες για δίαφορους λόγους.
Μετά από όλα αυτά αποφασίσαμε να βοήθήσουμε κι εμείς τα παιδιά πρόσφυγες ετοιμάζοντας ο καθένας ένα κουτί που τα παιδιά με τους γονείς τους θα γέμιζαν με τρόφιμα, ρούχα , είδη υγιεινής, και απαραίτητα ένα παιχνίδι από τα δικά τους.Κάθε παιδί λοιπόν ζωγράφισε ένα κορίτσι ή ένα αγόρι ανάλογα και το κόλλησε στο κουτί του μαζί με την ένδειξη κορίτσι ή αγόρι και την ηλικία του παιδιού στο οποίο απευθυνόταν.
Μαζέψαμε λοιπόν τα κουτιά μας και τα στείλαμε στα παιδιά πρόσφυγες ελπίζοντας να βοηθήσαμε κι εμείς έστω και λίγο............
Ξαφνικά ακούστηκαν αεροπλάνα και άρχισαν να πέφτουν βόμβες από τον ουρανό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου